Slalom 3 op Midland Circuit in Lelystad 8 oktober 2012
John kwam aanrijden en is zijn handtekening binnen gaan zetten.
Toen hij naar buiten liep stond de voorzitter van de sportcommissie naar hem te schreeuwen dat hij moest gaan opstellen.
Hij reageerde schijnbaar niet snel genoeg en toen ging hij op een zeer agressieve, hooghartige manier tegen John tekeer.
John was daar niet van gediend en heeft hem gevraagd even te dimmen.
Meneer nog bozer en trok vanachter het hek de pet van het hoofd van John. Kan het nog denigrerender. Leek wel een schooljongetje van 10, die een ander om te pesten, zijn petje aftrekt. Hij reageerde door de zonnebril van de voorzitter zijn hoofd te trekken. Hij is verder heel rustig gebleven en vond dit eigenlijk alleen maar lachwekkend en vond, dat hij zich wel erg belachelijk maakte.
Mijnheer was toen helemaal in zijn eer aangetast en schreeuwde, dat John hem op zijn hoofd had geslagen.
Fysiek onmogelijk om in een beweging en op zijn hoofd te slaan en zijn bril af te trekken.
Hij vertelde hem, dat als hij op zijn hoofd geslagen zou hebben, hij er dan wel anders zou bijstaan c.q. liggen.
Hij nog bozer en gaf eindelijk zijn pet terug en schreeuwde, dat John niet mee mocht rijden, waarop deze vroeg of hij dat uitmaakte. Hij ging uithuilen bij andere personen van de sportcommissie en dezen geloofden waarschijlijk het verhaal van deze voorzitter, dat ik hem op zijn hoofd had geslagen.
Hij liep ondertussen naar zijn auto om op te stellen, want voor hem was dit kinderachtige gedoe wel over, maar toen stonden ze opeens met zijn drieën naast zijn auto om hem mee te delen, dat hij niet mocht rijden. Hem werd verder niets meer gevraagd en hij mocht niet meer meedoen. Om hem te beletten te gaan rijden, sprong de voozitter bovenop de voorkant van de GT3 van John om dat te voorkomen. Dit ging zelfs de anderen ver en hij ging en maar weer af.
Als een persoon op de neus van een GT3 springt geeft dat uiteraarde schade en dat is later thuis inderdaad geconstateerd.
John is uitgestapt en heeft nog met wat mensen gepraat en vooral de mensen die dit voorval van dichtbij hebben meegemaakt en zij vonden dat de voorzitter van de sportcommissie zich op deze wijze onsterfelijk belachelijk heeft gemaakt. John kreeg een compliment dat hij zo rustig is gebleven, want iemand zei letterlijk “als hij dit op mijn auto had gedaan, had ik hem het hele slalomparcours laten zien”.
Pascal en Maaike kwamen inmiddels aangelopen en John kennende en het verhaal gehoord hebbende, besloten zij ook ook niet meer te rijden en zijn zij vertrokken.
Dit was dus onze laatste (niet gereden) slalom en einde lidmaatschap van de Nederlandse Porsche Club.